Για τη δολοφονία των ανθρακωρύχων στη Τουρκία

«Για τα μάτια ενός ανθρώπου που ψάχνει γη,γκρεμίζω ουρανούς, λυτρώνω μάνες και γιους» σε μια παράφραση του στίχου από Acrive Member...

Γιατί είναι δολοφονία; Γιατί υπήρχε δόλος. Ποιος δόλος; Το κέρδος. Ποιανού κέρδος; Των αφεντικών. Πως σχετίζεται το κέρδος των αφεντικών και την έκρηξη στο ορυχείο; Έλλειψη μέτρων ασφαλείας από πλευράς της εταιρίας με στόχο την μείωση του κόστους, άρα την αύξηση του κέρδους. Αποτέλεσμα; Εκατοντάδες νεκροί εργάτες, μεταξύ τους και ένα 15χρονο παιδί.

200 οικογένειες και ίσως ακόμα περισσότερες, αφού όσο περνάει η ώρα μειώνονται οι ελπίδες να βρεθούν ζωντανοί οι άλλοι 700 εργάτες που είναι εγκλωβισμένοι, θρηνούν τον θάνατο 200 εργατών που δολοφονήθηκαν από το τουρκικό κράτος και το ιδιωτικό κεφάλαιο. 

Το τουρκικό κράτος με τη νομοθεσία που πέρασε πρόσφατα ο Ερντογάν επέτρεπε σε 15χρονα παιδιά να δουλεύουν σε βαριές βιομηχανικές θέσεις και έδινε το ελεύθερο σε κάθε αφεντικό να μην παίρνει μέτρα ασφαλείας.

200 άνθρωποι πέθαναν για τα κέρδη των λίγων, για το σαξές στόρυ του φασίστα Ερντογάν.

H κυβέρνηση του Ερντογάν πέρασε νόμο πριν έναν χρόνο περίπου σύμφωνα με τον οποίο το όριο ηλικίας για την παιδική εργασία είναι τα 14 έτη και για την εργασία παιδιών στη βαριά βιομηχανία τα 16 έτη. Σύμφωνα με το Συμβούλιο για την Υγεία και Ασφάλεια των Εργατών, με έδρα στην Κωνσταντινούπολη, μέσα στο 2013 έχουν πεθάνει 1203 εργάτες σε «εργατικά ατυχήματα», 55 εκ των οποίων ήταν παιδιά.

Στην Ελλάδα δεν είχαμε ορυχεία της εταιρίας Soma. Είχαμε Samina...Για τα κέρδη τους σκοτώνουν ανθρώπους τα αφεντικά και το κράτος είναι ο προστάτης τους.

Στη Κωνσταντινούπολη οι μπάτσοι έχουν αποκλείσει την οδό στις οποίας είναι τα κεντρικά γραφεία της εταιρείας που είχε υπό την κατοχή της το ανθρακωρυχείο στο οποίο δολοφονήθηκαν οι 200 ανθρακωρύχοι.

Επίσης σε πανεπιστήμια της χώρας εκδηλώνεται διάθεση από τους φοιτητές για συγκρούσεις με το κράτος. (Πληροφορίες από Nikos Mpitsimeas) Ενώ στην Άγκυρα έχουν ήδη ξεκινήσει συγκρούσεις με τους μπάτσους.

Mάλιστα όταν έφτασε αυτοκινητοπομπή στο νοσοκομείο, που είναι οι τραυματισμένοι από την έκρηξη του ανθρακωρυχείου, μέσα στην οποία ήταν και ο Ερντογάν, οι συγγενείς και οι φίλοι των δολοφονημένων εργατών κινήθηκαν με πρόθεση να επιτεθούν στον πρωθυπουργό του τουρκικού κράτους αλλά αποτράπηκαν από τους μπάτσους. Μάλιστα σε κάποια φάση, μπάτσοι και γιάπιδες/αφεντικά της εταιρίας Soma πήγαν να λιντσάρουν συγγενή θύματος που ζήταγε το λόγο που η εταιρεία δεν είχε λάβει τα κατάλληλα μέτρα.

«Αυτά συμβαίνουν σε όλα τα ανθρακωρυχεία, είναι φυσιολογικό», είπε ο Ερντογάν, ενώ το 2010, πάλι σε θάνατο ανθρακωρύχων εξαιτίας έλλειψης ασφαλείας με υπαιτιότητα εργοδοτών και κράτους είχε πει «Αυτή είναι η μοίρα των ανθρακωρύχων».

Με αφορμή αυτό το γεγονός θυμήθηκα κάτι ντουγάνια της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ να λένε στη σχολή που φοιτούσα πως πρέπει η χώρα να γίνει ανταγωνιστική όπως η Τουρκία. Η Τουρκία έγινε ανταγωνιστική με το αίμα νεκρών εργατών και νεκρών διαδηλωτών. Αυτό είναι η ανταγωνιστικότητα. Θυσία των ανθρώπων για το κέρδος. Αφού λοιπόν τα αφεντικά θυσιάζουν ανθρώπους για τα κέρδη τους, με την βοήθεια του αστικού κράτους πάντα, μήπως ήρθε η ώρα που οι άνθρωποι επιβάλλεται να θυσιάσουν τα κέρδη των αφεντικών και το θεσμό του αστικού κράτους στο βωμό της ζωής και της αξιοπρέπειας;

Αλληλεγγύη το όπλο των λαών, πόλεμο στο πόλεμο κράτους και αφεντικών.