Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013

Ένας τίμιος αρχηγός, μια αφελής θεώρηση και μια νεοφιλελεύθερη χούντα.


Γράφει ο Άκρατος <=Πάτα κλικ ντε :P





Δεν θέλω να γράψω πολλά για τον Σαλβαδόρ Αλιέντε. Οι «επαγγελματίες» μαρξιστές και σοσιαλιστές έχουν αναλάβει αυτή τη δουλειά.

Θέλω μόνο να σταθώ σε 3 σημεία.

1ο σημείο
Ο Αλιέντε, σαν σήμερα 11/9, 40 χρόνια πριν, αυτοκτόνησε μέσα στο προεδρικό μέγαρο της Χιλής το οποίο ήταν περικυκλωμένο από τα στρατεύματα του φασίστα Πινοσέτ. Ο Αλιέντε μέχρι το τέλος του ήταν με το όπλο στο χέρι και μαχόταν ενάντια στον φασισμός. Ήταν τίμιος ηγέτης, δεν έκανε πίσω,δεν κοίταξε να σώσει τη ζωή του. Για τον λόγο αυτό και μόνο, εγώ ως αναρχικός και πολέμιος κάθε κράτους και εξουσίας, τον σέβομαι και το τιμάω ως αντιφασίστα μαχητή καθώς και όλους τους συντρόφους του που πολέμησαν τον φασισμό, στο πλευρό του. Αλλά περισσότερο από όλους σέβομαι και τιμάω τους χιλιάδες Χιλιανούς δολοφονημένους,βασανισμένους και εξόριστους αντιφασίστες που κυνήγησε το Πινοσέτ. 

2ο σημείο
Ο Αλιέντε έκανε ένα λάθος που έφερε την ήττα του κινήματος Λαικής Ενότητας στη Χιλή. Θεώρησε πως ο μετασχηματισμός της καπιταλιστικής κοινωνίας σε μια προταγματικά μαρξιστική κατεύθυνση μπορεί να επιτευχθεί μέσω κυβερνήσεων που θα συνεργάζονταν με τμήματα του αστικού κράτους προς όφελος του λαού. Αυτή όμως η πολιτική θεώρηση τον οδήγησε στην άρνηση εξοπλισμού του λαού που ήταν πρόθυμος να πολεμήσει τους φασίστες. Αντιθέτως συνομιλούσε με τον Πινοσέτ μέχρι το τέλος έτσι ώστε να αποτρέψει το φασιστικό πραξικόπημα. Θεωρούσε πως η ήπια πολιτική του θα ήταν αρκετή να αποτρέψει το κεφάλαιο, ντόπιο και παγκόσμιο,από το να επέμβει στα εσωτερικά της χώρας του. Και για να κατευνάσει τα πνεύματα απέτρεψε, μαζί με την Λαική Ενότητα, την προσπάθεια των συνδικάτων για αντιφασιστική απεργία.

Κατά τη γνώμη μου, η σύγχρονη Ιστορία της Χιλής, μας δείχνει για ακόμη μια φορά πως μια κοινωνία οργανωμένη πολιτικά και οικονομικά στις ταγές τους Καπιταλισμού δεν μετασχηματίζεται ούτε με κυβερνητικές αποφάσεις ούτε αποτρέπει τον φασισμό. Χρειάζεται ολική ρήξη με το Κεφάλαιο και καμία ανοχή στο φασισμό.


3ο σημείο
Ο Πινοσέτ δεν έδρασε μόνος του βέβαια. Είχε συμμάχους και οι σύμμαχοί του δεν ήταν άλλοι από τους γνωστούς νεοφιλελεύθερους, σε θεωρητικό επίπεδο, οικονομολόγους Φρίντμαν και Χάγιεκ, που του έδωσαν οικονομικές συμβουλές(καταστολή συνδικάτων και ιδιωτικοποίηση των πάντων) και σε πολιτικό επίπεδο οι ΗΠΑ(που τον στήριξαν στο πραξικόπημα αφού ο Αλιέντε τους χάλαγε τις μπίζνες στην περιοχή) και η Θάτσερ. Η Θάτσερ μάλιστα θέλησε να του δώσει και άσυλο. Αυτό είναι ακόμη ένα παράδειγμα που μας δείχνει ότι ο νεοφιλελευθερισμός εφαρμόζεται παντού και πάντα δια της εξουσιαστικής βίας, είτε με πραξικοπήματα όπως στη Χιλή, είτε με την αστυνομική καταστολή όπως στην Ελλάδα.


Θα κλείσω με τα λόγια του φίλτατου Γιάννη :
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΛΑΘΟΣ!
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΟΥΝ!
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΧΙΛΗ!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου