Ο ασήμαντος κύριος Αντώνης

Παραδοσιακά οι λεγόμενοι “μεγάλοι ηγέτες” ήταν ερωτευμένοι με τον εαυτό τους. Μάλιστα, τον αγαπούσαν τόσο πολύ, που δεν τους έφταναν οι κόλακες που τους έβριζαν ή τους κορόιδευαν μόλις γύριζαν την πλάτη, αλλά έδιωχναν από κοντά τους οποιονδήποτε ήταν πιο έξυπνος από αυτούς κι έκανε το λάθος να τους το δείξει.

Ο Αντώνης Σαμαράς νομίζει ότι είναι μεγάλος ηγέτης. Πιο σωστά, ο Αντώνης Σαμαράς είναι βέβαιος πως είναι μεγάλος ηγέτης.

Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και πρωθυπουργός της Ελλάδας απέτυχε ως αρχηγός της Πολιτικής Άνοιξης και επί χρόνια κοιτούσε το ταβάνι. Ενώ είχε υποσχεθεί πως δεν θα γύριζε ποτέ στο κόμμα που τον έκανε βουλευτή πριν κλείσει τα 30 ακόμη κι ως αρχηγός του, τελικά δεν τήρησε ποτέ την υπόσχεση του.

Όσα χρόνια ήταν στην αφάνεια είχε δίπλα του έναν Μουρούτη για να του λέει πόσο τέλειος είναι. Κι όντως ο Γιώργος ο Μουρούτης τον έκανε να φαίνεται τόσο τέλειος που όμοιος του Σαμαρά δεν υπήρχε πουθενά. Άλλωστε δεν χρειαζόταν να κάνει πολλά πράγματα. Αρκούσε να στεκόταν δίπλα του.

Ο Αντώνης Σαμαράς έγινε από υπεύθυνος διορισμών στο Μουσείο της Ακρόπολης, πρωθυπουργός. Πριν από αυτό είχε γίνει κι αρχηγός της Νέας Δημορατίας.

Στην προσπάθειά του να φανεί πόσο τέλειος είναι, μάζεψε γύρω του ότι πιο σκάρτο κυκλοφορούσε στην πιάτσα. Οι άνθρωποι που θεωρήθηκαν “κοντινό περιβάλλον Σαμαρά” υπήρξαν εκπρόσωποι της κατώτατης ποιότητας ανθρώπων που μπορεί να συναντήσει κανείς σε μια πολιτική χαβούζα ονομάτων.

Τα παραδείγματα είναι πολλά. Από τον έναν και μοναδικό Μουρούτη, στον Φαήλο Κρανιδιώτη, τον Άδωνι Γεωργιάδη, την Σοφία Βούλτεψη, τον Τάκη Μπαλτάκο και τον Χρύσανθο Λαζαρίδη. Στην πορεία υπήρξαν κι άλλοι, όπως ο Μιχάλης Ταμήλος, ο Βασίλης Παπγεωργόπουλος ή ο Παναγιώτης Ψωμιάδης.

Οι άνθρωποι της Νέας Δημοκρατίας προσπαθούν μέσω του ελεγχόμενου Τύπου να παρουσιάσουν όλους αυτούς ως “λαϊκή δεξιά”. Στην πραγματικότητα πρόκειται απλώς για ανθρώπους οι οποίοι όταν φωτογραφίζονται δίπλα στον Σαμαρά τον κάνουν να φαίνεται σα μέγας φιλόσοφος που κάθε πρωί μαζεύει λίγη απ´την μαγκιά του μην την πατήσει και σκοντάψει.

Η μέθοδος αυτή δεν είναι πρωτόγνωρη. Την είχαν ακολουθήσει κι άλλοι πριν τον Σαμαρά, με χαρακτηριστικό πράδειγμα τον Ανδρέα Παπανδρέου ο οποίος μετά το 1981 εξαφάνισε ένα καιρό στελέχη που τον έκαναν να φαίνεται πόσο άδειος ιδεών και τυχοδιώκτης είναι.

Οι εικόνες του πρόσφατου ανασχηματισμού της κυβέρνησης με ένα υπουργικό συμβούλιο γεμάτο ανθρώπους οι οποίοι αν αφήνονταν στην τύχη της φιλελεύθερης οικονομίας την οποία υποτίθεται ότι πρεσβεύουν, θα ψόφαγαν της πείνας, έριξαν τους εγωισμούς τους κι αφοσιώθηκαν την αποστολή να διαγωνιστούν ο ένας τον άλλο στη βλακεία μόνο και μόνο για να γράψουν την επόμενη μέρα οι εφημερίδες ότι όλες οι αδικίες του σύμπαντος θα γιατρευτούν “με εντολή Σαμαρά”.

Ο άνθρωπος κατάφερε να μετατρέψει σε ανέκδοτο τις όποιες -υποθετικές- παρεμβάσεις του, μόνο και μόνο για να δείξει ότι αυτός είναι το τελειότερο παράδειγμα πρωθυπουργού που περπάτησε πάνω στη γη.

Συναντά όποιον υπόσχεται ρεπορτάζ επενδύσεων στις ειδήσεις των 8, πηγαίνει τακτικές βόλτες στο λιμάνι της COSCO, σφίγγει το χέρι σε ντίλερ επιχειρηματικών συμφερόντων και δεν πατά ποτέ το πόδι του στη βουλή για να απαντήσει σε μερικές απλές ερωτήσεις.

Δεν συγκαλεί υπουργικά συμβούλια, δεν δίνει λογαριασμό σε όποιον θέλει να μάθει τι συμβαίνει πίσω από τις πόρτες και κάθε του παρέμβαση βγάζει βγαλμένη από σκληρή χρήση παραισθησιογόνων. Αν τον ακούσεις να μιλά για την εικόνα της Ελλάδας, νομίζεις πραγματικά ότι ο άνθρωπος περνά τόσες ώρες στην αφάνεια μόνο και μόνο επειδή ακολουθεί πρόγραμμα αποτοξίνωσης από τα ναρκωτικά.

Αν πράγματι συμβαίνει αυτό, τότε πραγματικά πάω πάσο. Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στο λάθος, κι εμείς πρέπει να δείχνουμε επιείκεια σε όσους πέφτουν θύματα εξαρτήσεων.

Όταν όμως το ναρκωτικά του είναι να τοποθετεί σε καίρια πόστα ανθρώπους εξαιρετικά χαμηλής νοημοσύνης, ρατσιστές και τυχοδιώκτες, των οποίων μοναδική αποστολή είναι να κάνουν τον Αντώνη Σαμαρά να φαίνεται μεγάλος ηγέτης, τότε τα πράγματα ζορίζουν.

Ο Αντώνης Σαμαράς δεν είναι μεγάλος ηγέτης. Ο Αντώνης Σαμαράς δεν είναι καν ηγέτης. Ηγέτη τον έκαναν οι Μουρούτηδες και οι Φαήλοι. Δυστυχώς (για εμάς) αυτό είναι κάτι χειρότερο από κατάντια. Ευτυχώς (γι’ αυτόν) είναι δεκάδες όσοι περιμένουν στην πόρτα της κολακείας. Αρκεί να ξέρουν να γλύφουν καλά.

Όμως αυτό ποτέ δεν ήταν πρόβλημα. Η Ελλάδα ήταν πάντα μια χώρα γεμάτη γλύφτες. Σε κάποιους είναι γνωστοί ως φελλοί. Σε άλλους ως σκατά. Άλλωστε, μοναδική τους ικανότητα είναι να επιπλέουν. Κι όπως όλοι γνωρίζουμε, οι φελλοί και τα σκατά δεν βουλιάζουνε ποτέ.

Από http://polyfimoss.wordpress.com/